Ψυχοκοινωνικά προβλήματα και μαθησιακές δυσκολίες:

«Μύθος ή πραγματικότητα»

Δυσλεξία μια λέξη δύσκολη και μόνο να την πεις, φαντάσου το μαρτύριο όμως να το ζεις.....

Οι δυσκολίες που βιώνει το ίδιο το άτομο με μαθησιακές δυσκολίες, αλλά και η οικογένειά του, είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό ότι είναι αποτέλεσμα του διαφορετικού τρόπου λειτουργίας του εγκεφάλου.

Αυτός ο διαφορετικός τρόπος λειτουργίας καθορίζει το σύνολο της ζωής του σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνον στην κατάκτηση ενός γνωστικού αντικειμένου μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Το άτομο με μαθησιακές δυσκολίες , την πρώτη απόρριψη την παίρνει μέσα στην οικογένεια (λόγω άρνησης και άγνοιας), από πολύ μικρή ηλικία. Τα σημάδια που έχει από την νηπιακή ηλικία δεν αναγνωρίζονται από την οικογένεια με αποτέλεσμα το μοντέλο επικοινωνίας να γίνεται επικριτικό και απορριπτικό. Οι εγγενείς δυσκολίες του, όπως η παρορμητικότητα, η ανυπομονησία, η δυσκολία στην επικοινωνία, η υπερευαισθησία και άλλες, αποδίδονται σε πρόθεση του παιδιού, σε αδιαφορία και στον κακό χαρακτήρα. Έτσι αρχίζει η απομόνωσή του, ή η υπερβολική κοινωνικότητά του «κλόουν της παρέας», για να γίνει αποδεκτός. Συμπεριφορές ακραίες είτε προς την απομόνωση είτε προς την κεκαλυμμένη υποτέλεια.

Όλο αυτό το πλαίσιο επικοινωνίας μαζί με την απόρριψη, αλλά και την κακοποίηση που δέχεται μέσα στο σχολικό πλαίσιο και πάλι λόγω άγνοιας, διαμορφώνει έναν χαρακτήρα με χαμηλή αυτοεκτίμηση – αυτοπεποίθηση – θυμό –στρες -ενοχικά συναισθήματα. Αυτό το προφίλ κάνει δύσκολη την καθημερινότητα τόσο του ίδιου του ατόμου, αλλά και των γύρω του.

Με αφετηρία το πιο πάνω ψυχολογικό προφίλ , τα άτομα, διαμορφώνουν έναν χαρακτήρα τέτοιο που πολλές φορές χρειάζονται οπωσδήποτε ψυχολογική υποστήριξη για να μπορέσουν να ξεδιαλύνουν την αφετηρία των ψυχοκοινωνικών τους προβλημάτων.